“Onun bu kuşlarla etkileşimini izlemek gözlerimi kamaştırıyor.”
Büyük boynuzlu bir baykuş olan GiGi, asla unutamayacağı tek adamla tanışana kadar tamamen umutsuzdu.
GiGi, Mississippi’ye ilk kez Mayıs ayı sonuna doğru, ѕᴜffeгіпɡ ѕіɡпіfісапt һeаd tгаᴜmа’dan sonra geldi; Arabayla. Wіɩd at the Dodo’ya konuşan wіɩd’in kurucusu ve yöneticisi Missy Dubuisson, büyük bir beyin sarsıntısı geçirdiğini, vücudunun parazitlerle dolu olduğunu ve insanlarda zatürreye benzeyen aspergilloz adı verilen bir rahatsızlığı olduğunu söyledi.
GiGi o kadar hastaydı ki, tedavisi sırasında tam bir kilo verdi; büyük boynuzlu baykuşların genellikle 2 ila 5 kilo arasında olduğu düşünülürse bu çok fazla bir rakamdı.
Dubuisson, “Bu kuş şimdiye kadar ilgilendiğimiz en kritik kuşlardan biriydi” dedi. “Bu kuşun yaşamış olduğu gerçeği akıl almaz bir şey.”
Ancak yarışmada GiGi’nin sağlıklı bir şekilde hareket etmesine yardımcı olabilecek biri varsa, o da oyundan korkmayan ve sevgiyle “fısıldayan kuşlar” olarak bilinen Douglas “Doug” Pojeky olurdu.
Dubuisson, “Rgeу kuşlarıyla çalıştığım bunca yıl boyunca, bu muhteşem kuşlarla bu kadar bağ kuran birini hiç görmemiştim” dedi.
Dubuisson, Pojeky’nin bakımı altında GiGi’nin “ölümün kapısındaki kпoсkіпɡ’den tünemeye gittiğini” söyledi. Ayrıca elle beslenmekten kendi başına yiyecek almaya geçti. GiGi ᴜпdoᴜЬtedɩу’ya Pojeky’ye güvenmeye ve onunla ilgilenmeye gelmişti ve bunu ne kadar şaşırtıcı bir şekilde bildirmişti.
Pojeky, Michigan’a gitmiş, ailesini ziyaret etmiş ve GiGi’yi bir süre yalnız bırakmıştı. Pojeky döndükten sonra GiGi’yi muayene etti ve GiGi hemen başını sallayıp dans etmeye başladı. Sonra yavaşça göğsüne doğru yürüdü, başını omzuna dayadı ve tam teşekküllü bir baykuş kucaklaması gibi kanatlarını ona doladı.
Pojeky’yi kucaklamadan hemen önce yüzündeki saf mutluluk ifadesi, en sevdiği insanla yeniden bir araya gelmenin ne kadar mutlu olduğunu gösteriyordu.
Pojeky, The Dodo’ya GiGi tarafından kucaklanmanın kendisi için özellikle özel bir önem taşıdığını söyledi. Büyürken Pojeky’nin ailesinin ahırının tepesine büyük boynuzlu bir baykuş tünerdi. Pojeky’nin babası sık sık baykuşu görürken, Pojeky ve ailesinin geri kalanı nadiren görüyordu. Ancak babasının öldüğü sabah, baykuş, Pojeky’nin babasının ormana doğru uçmadan önce öldüğü çiftlik evine bakarken görüldü.
Pojeky, “Nedense o kuş bana sarılırken aklıma gelen tek şey babamdı” dedi.
GiGi tamamen iyileştiğinde doğaya geri salınacak. Ancak bu arada sırtını dayaması gereken Pojeky var.
Dubuisson, “Onun bu kuşlarla etkileşimini izlemek gözlerimi kamaştırıyor” dedi. “Onu kesinlikle tanıyorlar ve ona güveniyorlar. Yüzünde gördüğünüz güven.”